Burning Roads 2022: 215 km
Zaterdag 25 juni 2022 heb ik met Agnes Bossink, Roel Haveman, Carianne van Harten, André Thiemann, Hans Lamberink & David Leitheiser de Burning Roads gestept.
Burning Roads is een wielerevenement in Duitsland, maar de organisatie vind het geweldig dat er steppers meedoen.
De start is in Ochtrup en routeert voornamelijk door de deelstaat Noordrijn-Westfalen en een klein deel door Nedersaksen.
Er zijn 2 routes, nl : 215 & 330 km., wij kozen voor de 210 km. versie.
De 330 km start om 5 u., de 215 km normaliter om 8 u., maar wij mochten om 7 u. starten.
Dit betekende dat ik om 4:45 u. Hans oppikte in Woudenberg en zo waren we 1:20 u. later in Ochtrup.
De start was bij een sportcomplex waar zelfs een soort van Duits ontbijt klaarstond.
Langzaam maar zeker verzamelde de rest van de groep zich, en zo startten om klokslag 7 u..
In Nederland krijgen we nog wel eens verbaasde cq vragende blikken, maar is het al meer gewend.
Maar hier in Duitsland waren we echt een opzienbarende verschijning, oordelend naar de opmerkingen van de wielrenners en omstanders.
In de 215 km.-route zitten niet veel hoogtemeters, nl. ‘maar 630+/-‘ (de 330 km.-route daarentegen kregen er 2740+/- te verteren?).
Dus voor ons veelal veel vlakke km-ers. Het zou wel een warme dag worden, maar daar zijn we de laatste tijd aan gewend.
Na 49 km. arriveerden we bij de 1e verzorgingspost, en ook hier weer een zeer goed verzorgde post, vele soorten vocht, repen en duitse broodlekkernijen.
Ik zag onderweg inmiddels een temperatuur van 28°C en dat kon ik aan mijn drinkgedrag ook merken (ik zou uiteindelijk 6 bidons van 950 ml + 4x een flesje sportdrank wegdrinken).
Hierna weer door en op 116 km. was daar de volgende post. Dit was op een camping met een Nederlandse beheerder?
André had de laatste paar uur moeilijk gekregen en had besloten om hier uit te stappen, jammer?
Hier konden we ook een warme maaltijd krijgen. Dit was een eenvoudig maar lekkere pasta, en die lieten we ons goed smaken.
Bij de start al een paar ligfietsers gezien, en die zagen we hier weer. Op de vlakke delen hebben zij een groot voordeel (±40 km/u gemiddeld, maar omdat zij de 330 km.-versie reden, waren de stijgingen een moeizame onderneming)
Hierna dus door met z’n 6-en.
We keken al een tijdje naar de hoogtes van het Teutenburger Wald, maar zouden hier onderlangs blijven rijden? (maar dat hebben we voor volgend jaar wss iets voor gevonden?).
Al slingerend door de mooie natuur, kwamen we zo bij de laatste verzorgingspost op 156 km., hier kwamen we toch aardig wat fietsers tegen die de hoogtemeters moeilijk hadden verteerd.
Hierna dus geen officiële verzorgingsposten meer, maar omdat de km-ers beginnen te tellen, besloten we om vanaf nu elk uur zelf een korte pauze in te lassen.
Even na 21:30 u. finishten, onder luid applaus van de nog aanwezigen.
Als afsluiting nog even kort nog met elkaar nog wat gedronken, en daarna ging een ieder zijns weegs.
Na Hans thuis te hebben afgezet was ikzelf om 00:30 u. weer thuis. Een lange maar mooie, sportieve dag.
Volgens mijn gegevens, heb ik 218 km in 11:41 u (all-in) met 499 m. hoogtemeters gestept.
Omdat ik een groot fan ben klimmen en hoogtemeters, toch mss volgend jaar mss de 330 km. proberen.
Bron: Facebook bericht van Rodger
Website: https://www.burningroads.de
